Klaus Schulze

In Blue

rok wydania: 1995

Twórczosci Klausa Schulze nie da się zaklasyfikować do żadnego z nurtów, częsty eksperymentator, napisać niespokojna dusza muzyki elektronicznej to zdecydowanie zbyt mało.
W roku 1995 ukazuje się dwupłytowy album "In Blue".

Mimo, iż album nie należy do najnowszych zdecydowanie wart jest częstego słuchania.
Na krążkach znajdują sie trzy kompozycje, które na szczęscie do najkrótszych nie należą, jest to swoista wizytówka Klausa Schulze - długie kilkuczęściowe suity.

Pierwsza kompozycja to "Into the Blue" słychać szum wiatru, chóry, dźwięki stonowane, po około 15 minutech następuje eksplozja muzyki i tu już wyrażnie słychać swoisty styl muzyczny wypracowany na przestrzeni trzech dekad, sporo "pozornie chaotycznych rytmów i struktur dźwiękowych" na pierwszy plan przedziera się solówka zagrana na "trąbce" by po kolejnym mocnym akcencie zwolnić, zmienić nastrój i przygotować miejsce dla sekwencera.
Kolejno mamy smyczkowe akordy, dynamiczny podkład perkusyjny i te wspaniałe szaleństwa po klawiszach Klausa godnie kończące pierwszy krążek.

Suita otwierająca drugi krążek "Return of the Tempel" to popis Klausa Schulze i gościnny występ na gitarze elektrycznej kolejnego giganta muzyki elektronicznej Manuela Göttschinga.
Po wstępie stonowanym sekwencer dźwięki "fletu" i "dynamika" Klausa zostaje doładowana przez solówki Manuela na gitarze i jest to jak najbardziej pożądany zabieg wprowadzająć w stan hipnotycznego "transu". Track może zostać uznany za chaotyczny nic bardziej mylnego.

"Serenade In Blue" najkrótsza suita trwająca "tylko" ponad 34 minuty to powrót do łagodnych brzmień nawiązujących do poprzednich kompozycji podszytych lekkim sekwencerem i pastelowymi barwami syntezatów i kunsztu Klausa.

Płyta dla początkujących słuchaczy może za pierwszym razem zaszokować nieładem.
CD jak więkoszość albumów elektronicznych zyskuje po bliższym poznaniu i to jak zyskuje!

Osobiście - jedna z moich ulubionych płyt z el-muzyką.

Yaroo

« powrót