Kitaro

Oasis

rok wydania: 1979

Kitaro urodził się w rolniczej rodzinie szintoistów w prefekturze Toyohashi w centralnej Japonii w 1953 roku. Jego młodość upływała od początku w umiłowaniu prostoty i piękna przyrody. Jak sam opowiada, znalazł swoje miejsce w naturze gdy był jeszcze bardzo młody: „Jej duchowość zawsze wpływa na moje spojrzenie na rzeczywistość". Jako licealista odkrył brzmienia gitary elektrycznej i zakochał się w muzyce R'n'B i idolem wówczas był dla niego Ottis Redding. Kitaro twierdzi że kocha muzykę klasyczną która jest jak obrazy i rocka oznaczącego dla niego moc i energię a muzyka wogóle to sposób na poczucie wszechświata. Z kilkoma kolegami z klasy załozył grupę Albatross, która w tekstach wykorzystywała wczesne poezje Kitaro, pogrywali w klubach i na przyjęciach. Wtedy tez przylgnął do niego przydomek Kitaro zaczerpnięty z japońskiej kreskówki mangi. Na początku lat 70-tych przerzucił się na keyboard i nagrywał z The Far East Family Band. Wspomina :„Przeszedłem na keyboardy i w końcu mogłem uchwycić te formy impresji muzycznych ktore zawsze pragnąłem wykonywać". A to wszystko po zetknięciu się w Europie w 1972 roku z Klausem Schulze...

Kitaro wykorzystał na „Oasis" Korga, Rolanda i Yamahę plus gitarę akustyczną i perkusję co charakterystyczne dla jego pierwszych samodzielnych prac.
Album rozpoczyna powiew zimy- charakterystyczne dla Kitaro zabawy wietrznymi dzwonkami, dźwięczne echa, sample oddechu - muzyka ma swoisty kliniczne sterylny charakter. Na tle tego pojawiają się z ciszy spokojne dźwięki syntezatora by zostać wyciszone i przejsć w zupełnie inną linię melodyczną. Kitaro pieści klawisze przeciągając co dla niego bardzo znamienne każdy dźwięk. Tworzy przez to bardzo sugestywną, oddziaływującą na wyobraźnię strukturę muzyczną z podkładem głównie złożonym z instrumentów należących do rodziny tamburynów ( podejrzewam że wykreowanych elektronicznie ). W „Moro Rism" rytm trochę przyspiesza i zmienia się zabarwienie dzięki głuchym odgłosom bębnu -to wspaniały podkład pod obserwacje nieba nocą. „New Wave" oparto na motywie wygrywanym na instrumencie strunowym uderzanym pałeczkami - wibrafonie. „Cosmic Energy" rozpoczyna się kolejną charakterystyczną dla wczesnego Kitaro formą dźwiękową - głuchym odgłosem jakby szumu wiatru i dźwięku przypominającego coś na kształt rozbłysku gwiazdy - ten utwór też jest podzielony na dwie różniące się znacznie części gdzie w drugiej rytm wybijany jest na bębnie. "Aqua" z delikatnym wstępem wsparta póżniej głębokim basowym pomrukiem to jeden z najpiękniejszych fragmentów tej płyty. „Moonlight". Muzyczna pętla z fujarką w tle do ktorej dochodzi łkający syntezator.
"Shimmering Horizon" oparto zaś na przenikających się dźwiękach spokojnej gitary akustycznej syntezatora i banjo. Kolejny utwór pozornie burzy ten spokój dodaną perkusją której jednak nie pozwolono na rozwinięcie skrzydeł - znaczy poziomu decybeli, by w końcu wyciszyć te dźwięki znowu na rzecz kolejnej kruchej melodii. „Innocet People" używa indyjskiej sithry jako głównego instrumentu -ascetyczna melodia ma wyraźnie mantrujący charakter. Kwintesencją znakomitości płyty jest tytułowy „Oasis" wieńczący to dzieło. Piękna pojedyńcza barwa z kolejno dochodzącymi elementami muzyki brzmi przepięknie. (9.58/10)

1. Rising Sun (Asa No Inori)
2. Moro-Rism
3. New Wave (Aratanaru Tabiji)
4. Cosmic Energy (Uchu Enerugii)
5. Aqua / Eternal Spring
6. Moonlight
7. Shimmering Horizon (Hikari To Kage)
8. Fragrance Of Nature (Shizen No Kaori)
9. Innocent People (Mujaki)
10. Oasis

spawngamer

« powrót